دگم دگمم ... ریشه دارم ... من درختی استوارم
چند روزیه نمیتونم از این فکر خلاص شم. در همهی عمر مطابق میل دگمترین فرد جمع زندگی کردهام. کی آنقدر پیر میشوم که به خودم اجازه بدهم توی رویش بایستم و بگویم اینبار نه!
چاپ شده در ماهنامهی گلآقا سال ۱۳۷۷
